It’s Saturday night and way too late to be doing anything productive, so I decided to make myself a new playlist. It’s funny how one can make totally random connections between different pieces of music in a way that makes no rational sense yet somehow feels right. When I make a playlist, the song that I begin with reminds me of another song, which in turn reminds me of something else, and these random associations combine together to create some sort of a meaning. It seems that listening to songs in a certain order and arrangement drastically changes one’s experience – when random songs are put together, they begin to interact with each other in a peculiar way.

In the past, my playlists usually revolved around different genres or particular moods. I’d have a “hip-hop” playlist that I would listen to in the morning, a “chillax” playlist that I would listen to before going to sleep, and everything in between. Well, I was sitting here just now, listening to Snoop’s “Gin and juice”, and I began to think that a thematic playlist would be kinda cool. Since I’m starting with “Gin and juice”, the title of the song naturally led me to think of other songs that are about various addictive substances, 😀

So, there it goes, my new playlist:

Snoop Dogg “Gin and Juice”
Chris de Burgh “Moonlight and vodka”
Cypress Hill “Tequila sunrise”
Nazareth “Whiskey drinkin’ woman”
Salt n Pepa “Champagne”
Oasis “Cigarettes and alcohol”
Земфира “Сигареты”
Кино “Пачка сигарет”
Нисванис “Би тамхиа татаад дуусаж байна”
Сплин “Мы сидели и курили”
Frank Sinatra “Black Coffee”
Tricky “Black coffee”
ATB “Ecstasy”
Bone Thugs N Harmony “Ecstasy”
Bone Thugs N Harmony “Weed song”
Green Day “Give me novocaine”
Bonus track: De-Phazz “Death by chocolate”

And now I better go to sleep (I wonder if anybody has ever made a song about sleep aids).

PS: word of the day:

Chasuble – the outermost liturgical vestment worn by clergy for the celebration of the Eucharist among Western-tradition Christian churches that use full vestments, primarily the Roman Catholic Church and ‘high church’ congregations in the Anglican Church.

Сүүлийн үед дэндүү anti-social царайлж, гэртээ бүгээд байсан биш энэ уикэндээр харин ч асар нийгмийн идэвхи гаргалаа, 😀 Guggenheim museum-д гараад хоёр сар шахуу болоод байсан “Russia!” (бодвол анхаарлын тэмдэг нь асар гүн гүнзгий утга учиртай байх даа) хэмээх үзэсгэлэнг хальт үзэж “гэгээрэв”. Дундад зууны үеийн иконуудаас авахуулаад пост-зөвлөлтийн үеийн далий далий инсталляциуд хүртэл байна билээ. Ямар ч байсан арван жилийн лит-рагийн номууд дээр зоолттой байдаг байсан Репин, Айвазовский нарын зургуудыг амьдаар нь харж баяслаа. 20-р зууны эхэн үеийн зураачдын бүтээлүүд хальт сонирхолтой санагдсан – Михаил Врубель (далий нэртэй наасан, Рублевтай нь андуураад хэцүү юм… хамгийн цээжлэхэд амархан нэртэй зураач бол нөхөр Петров-Водкин л байх шив дээ гэсэн), мөн Наталья Гончарова, Каземир Малевич (чёрный квадрат на белом фоне гэдэг чинь их учиртай байхгүй юу, :P), г.м. Гончарова гэснээс, эмэгтэй зураачийн бүтээл их ховор харагдсан, Оросууд дэндүү male centric culture-тэй ард түмэн шүү гэж ирээд л, хальт феминист царайлж болох л юм гэсэн…

Ямар ч байсан миний хувьд үзэсгэлэнгийн оргил үе Пивоваровын (мань эр өнөөх Петров-Водкины холын хамаатан юм болов уу) “Жизнь одинокого человека” хэмээх зураг (зураг л гэх байхдаа, өөр юу гэдэг юм байгаан.. хэсэг бүлэг зураг?) байв… “Жизнь одинокого человека”, “Распорядок дня одинокого человека”, “Комната одинокого человека” гэсэн бүлэг зургууд юм уу даа. Харамсалтай нь музей дотор камер хэрэглэхийг хориглосон байсан болохоор фотог нь авч чадсангүй, уул нь их зугаатай зургууд байсан юм. Пивоваров 1970-80-аад оны “московский концептуализм” хэмээх урсгалын гол төлөөлөгч юм байх аа, хоббитож гэртээ ирээд хальт судлаж үзэв шт, хийх юмаа олж яднаа гэж… даанч нэт дээр ч гэсэн зургууд нь бараг байхгүй байна лээ. Би зургийг нь тайлбарлана гэх юм бол жинхэнэ алаад хаях байлгүй…

Art гэснээс, Stella McCartney H&M-д зориулж коллекци хийжээ. Өмднүүдийнх нь cut их аштайхан юм билээ, яаж зүгээр байхав ганц хоёр юм аваад л хаялаа. Stella McCartney-гийн дизайныг H&M-ийн үнээр авч байна гэж бодохоор л кайфтай санагдаад байгаа юм даа, эдийн шунал аа гэж… Ноднин Karl Lagerfeld-ийн H&M-д зориулж хийсэн хувцаснууд нэг л сонин байсан юм аа, харин Стеллагийнх их дажгүй болсон санагдав.

Уикэнд нэг иймэрхүү.

Өнөөдөр энд сонгууль болов. Нью Йоркийн мэрийн сонгуульд Бүгд Найрамдах намаас нэр дэвшсэн Michael Bloomberg ялж, хоёр дахь удаагаа тус хотын мэрээр сонгогдлоо. Би ч угаасаа эндхийн орон нутгийн улс төр нэг их сонирхдоггүй л дээ. Гэхдээ нэг зүйл сонирхолтой санагдлаа. Bloomberg сонгуулийн сурталчилгаандаа хувиасаа 70 сая орчим доллар зарцуулсан гэнээ (тэр ч угаасаа биллионер юм чинь, аргагүй л дээ). Нийт сая хоёр зуун мянган хүн сонгуульд оролцсон бөгөөд тэдний 723,635 нь Bloomberg-ийн төлөө саналаа өгчээ. Нэг хүний санал $100 үнэтэй байсан байгаа биз? Бас л….

Нойр хүрэхгүй байхаар нь далийж янзан бүрийн сонин сэтгүүл харж суусан биш нэг сонирхолтой зүйл олж уншив. Сүүлийн арван хэдэн сар Хятадад “Wolf totem” хэмээх ном бестселлер болоод баллаж байгаа гэнээ, одоогийн байдлаар сая гаруй хувь зарагдаад байгаа юм байх. Уг зохиолыг жинхэнэ нэрээ нууцалж, Jiang Rong хэмээх нууц нэрээр бичих болсон Бээжингийн нэгэн их сургуулийн профессор туурвисан байна.

Зохиолын үйл явдал Соёлын хувьсгалын үеийн Өвөр Монголд өрнөх бөгөөд Бээжингийн нэгэн залуу тэнд ажиллаж амьдрахаар очих аж. Тэр аажмаар Монголчуудын нүүдэлчин соёлтой, ялангуяа Бөртэ чоны домогтой танилцаж, улмаар Монголын талд хүмүүс, чоно хоёрын хооронд маш чухал харьцаа оршдогийг мэдэрдэг нь зохиолын үндсэн зангилаа болжээ. Монгол малчид чоныг Тэнгэр заяатай хэмээн хайрлаж, түүнийг хүмүүст байх ёстой бүхий л эрхэм зан чанарыг агуулсан ариун амьтан хэмээн шүтдэг талаар энэхүү зохиол өгүүлсэн байна. Тал нутагт хүний дайтай явахын тулд чоно мэт хурц ухаантай, үнэнч, эрэмгий, дайчин, бие даасан, нийтийн төлөө өөрийгөө золиослох чадвартай байх ёстой байдаг тул Монголчууд агуу явсан хэмээн зохиолч хүүрнэжээ. Тэрээр чоныг шүтэж ирсэн нүүдэлчин Монголчуудтай Кунзийн сургаалд баригдсан тариаланч Хятадуудыг харьцуулахдаа Хятад үндэстнийг хоньтой зүйрлэсэн нь сонирхолтой санагдлаа.

Чоно эрх чөлөөт амьтан бол хонь ямагт туугдаж, маллуулж явдаг. Тийм ч учраас Хятадын ард түмэн өнөөг болтол дарлуулсаар ирсэн ухааны юм ярих гээд байх шиг… Ямар ч байсан чоно шиг дайчин байж л амжилт олно гэсэн үзлийг гаргаж ирсэн энэхүү зохиол Хятадын бизнесчдэд асар таалагдсан юм байх. Уул нь энэ ном улс төрийн хувьд хальт асуудалтай баймаар юм, гэхдээ учиргүй сая гаруй хувь зарагдаад байхыг бодоход Хятадын Засгийн Газар санаа зовох шаардлагагүй гэж үзсэн юм байлгүй. Гэхдээ зохиолч нэрээ нууцалсныг бодоход бас ч гэж тийм аюулгүй байгаагүй бололтой.

Тус зохиолыг Англи хэлнээ хөрвүүлэх эрхийг Penguin $100,000-аар авсан бөгөөд Англи орчуулга нь 2007 онд хэвлэгдэх юм байна. Мөн “Lord of the rings”-ын найруулагч Peter Jackson үүнээс сэдэвлэсэн кино хийх санаатай байгаа гэнэ.

Монголчууд бид домог ихтэй ард түмэн мөртлөө даанч түүнийгээ өөрсдөө ашиглаж чадахгүй юм даа… Уул нь бидэнд иймэрхүү итгэл үнэмшил бадраасан зохиол хэрэгтэй санагдах юм… Хэдий тэр шал өөр зорилго агуулж бичсэн ч, хэн нэгэн Хятад хүн л бидний өмнөөс ийм зүйл бичих ёстой байсан юм байх даа… За, за бүр далийхаасаа өмнө унтаж үзья, :D… Good night, people.

Rumsfeld-ын айлчлалын үеэр Монгол улсын Ерөнхийлөгч Н. Энхбаяртай АНУ-ын “Washington Post” сонины сурвалжлагч Bill Gertz ярилцжээ. Түүний нийтлэл хэд хоногийн өмнө тус сонинд нийтлэгдсэн байна. Gertz Монгол, Хойд Солонгос хоёрын харьцааны талаар онцлон бичихийг зорьсон нь сонирхолтой санагдлаа. АНУ сүүлийн үед Хойд Солонгосын асуудалд анхаарал тавихаас өөр замгүй болоод байгаа тул үүнийг сонирхох нь аргагүй л дээ.

Nongovernmental organizations from Mongolia are working quietly with North Korea’s totalitarians to help bring democracy to the Stalinist state, said Mongolian President Nambaryn Enkhbayar.

Манай ямар ТББ-ууд Хойд Солонгост үйл ажиллагаа явуулдаг юм бол?

Mongolia, which has cultural ties to Koreans dating to hundreds of years, thinks one of its exports to North Korea and elsewhere should be democracy and freedom.

Бусдад үлгэр дурайлал болохын тулд эхлээд өөрсдөө учраа олох хэрэгтэй баймаар юм. Ингэж ярих нь сайхан сонсогдож байгаа боловч яс юм нь дээрээ манайд байдал ямар байгаа билээ?

Mongolia also has been helping North Korean refugees who manage to reach the country by crossing through China. After initially returning some refugees to China, which in turn sent them back to North Korea, Mongolia’s government now helps Korean refugees reach South Korea.

Жилдээ манайхаар хэдэн refugee дамжин гардаг тухай тоо баримт мэдэхгүй биз?

Уг нийтлэлийг уншихын тулд энд дарна уу