Манай энд өнөөдрөөс л ажил орж эхэлжийн. 7 хоног сайхан амарлаа. Эндэхийн монголчуудтайгаа нэлээд ч баярлаж цэнгэлээ. Бөөн кайф. Гэхдээ одоо толгойд баахан эмх замбараагүй бодрол. Эмхэлж цэгцлээд бичихийг хичээе.

Японд ирээд удаагүй ч, энд ирээд 4 жил болсон харласан 2 найзыгаа дагуулж disneyland-р зугаалах болвоо. Мэдээж шинэ жилийн настр дээр disney-гийн орчинд ороод сайхан л байв. Гэтэл миний муу нохойтсон 2 нүд нэг шар хүүхэн дээр яалтачгүй туслаа. Ямар урт хөл, бие хаа гэж тэнгэрийн дагина гэсэн л үг. Лавшруулаад харсан чинь царайнаас нь нар гийсэн хоoт нэгэн байнаа. Тэр даанч өөрийнхөө үнэлэмжийг мэддэг бололтой, ази гаруудын дээгүүр харц нь хатан хаан шиг захирангүй, хэзээ ч та нарыг тоохгүй дээ гэсэн шиг л гоо үзэсгэлэнгээ гайхуулж байнаа. Дэлхий дэх хүмүүсийг европ, негр, ази гэж хуваагаад, эр, эмээр нь эрэмбэлвэл европ классик, негр биеийн хөгжил сайтай, хөгжилтэй гээд дээгуур, дундуур орно. Хамгийн доор нь ази эрэгтэй орох байх шүү. Европ эхнэртэй ази залууг би лав мэдэхгүй юм байна. Харин европ залуутай суусан монгол хүүхнийг өчнөөн мэднэ. Тиймээс би тэр сайхан амтны тухай мөрөөдөөд ч хэрэггүй. Тэгээд жоохон бодсон чинь энэ зөвхөн охин хүүхний тухай ч бодол төдий биш ерөөсөө бид бүгд л энэ ертөнц дээр нэг л янзаар уйлж эрсэн. Эхлэлтийн гараа нэг л ижилхэн. Хүн бүхэнд л 24 цаг яг ижилхэн урттайгаар оногддог. Тийм байхад яагаад хамгийн доор байх ёстойн?!? Доор байсан ч гэсэн дутахгүйн тулд зүтгэцгээе! Тиймээс залуучууд минь мэдлэгтэй, арчаатай, дур булаам, соёлтой байцгаая! Өнөөдрөөс л эхлээд өөрчлөлт хийе. Би л гэхэд үсээ ч засууллаа, үнэртэй ус ч авлаа, хавраас нааш цэвэрлэхгүй гэж байсан гэрээ нэг сайн цэвэрлээд авлаа, дараа долоо хоногоос body-д ч явья. Ямар ч байсан шинэ жил гарлаа, шинэ өөрчлөлтийг ч өөртөө хийж эхэллээ. Сайхан байнаа 🙂

P.S: Ядаж байхад ийм зүйл сонинд нийтлэгдсэн байна: сонин.мн

Энэ жил шинэ оныг үлгэрийн юм шиг Берлины таксинд угтлаа. Ер нь 2005 он янзан бүрийн адал явдлаар дүүрэн байлаа шүү, дээрээс нь тун дурсамжтай байдлаар өндөрлөлөө. 31-ний шөнө бидний хэдэн нөхөд шинэ жилийн баярыг ориг Берлинеруудтай хамт Бранденбургын хаалганы хажууд тэмдэглэх гэж зүтгэсэн биш явсаар байгаад замдаа 12 цаг болгочихсон юм. Асар Синдерелла стилийн үдэш байсан л даа, цагтай уралдаж, яарч сандралдаж, янзан бүр болж энэ тэр… Ямар ч байсан таксины жолооч ахад бид хэд их хань болсон байхаа. Хөөрхий минь, биднийг хүргэж өгчихөөд он солигдох мөчид ганцаараа байна гэж байсан хүн хэдэн галзуу Монгол охидтой хамт баяр тэмдэглэж баяссан биз гэсэн, 😀

Берлинеруудын шинэ жилийн баярыг тэмдэглэдэг ёс их сонин санагдсан. Гаруудыг учиргүй салют буудуулахыг нь хараад яагаад Германчууд Дэлхийн Хоёрдугаар Дайныг эхлүүлэх болсныг хальт ойлгох шиг болсон. Нэг их түрэмгий, харгисдаа бус, тэсэрч дэлбэрдэг зүйлд их дуртай болохоороо л дайныг хальт cool гэж бодсон юм шиг байна лээ. Шинэ жилээр л нэг нар нь гардаг бололтой, том жижиггүй салют буудуулж хөөрөлддөг наасан. Энд тэнд л тус тас, пир пар хийгээд үнэн дарамттай юм билээ, хальт “юу билээ, хаанахын террор вэ” ухааны юм бодож байгаа юм чинь… Ядаж байхад Нью Йоркийн синдромтойг хэлэх үү, сав л хийвэл сандраад хэцүүдсэн.

Хүмүүсийн хувьд Берлинерууд ерөнхийдөө ааш зан сайтай, найрсаг юм билээ. Асар сэтгэлээрээ, юу юугүй туслачих гээд л… миний төсөөлж байсан хүйтэн харцтай Германчууд бол худлаа стереотип мэт санагдсан. Гэхдээ Америкаас Германд ирэхэд Америкийн бие хүн төвтэй, хэт индивидуалист нийгэм Германы нийгэм төвтэй байдлаас их ялгаатайг мэдрэх шиг болов. Германчууд зөвхөн дүрэм журмын хүрээнд ажиллаж амьдардаг бол Америкт хувь хүнээс их зүйл шалтгаалах жишээтэй. Энэ утгаараа Америк яах аргагүй эрх чөлөөний орон шүү. Мэдээж бүхэл бүтэн нийгмийг ийнхүү хэт ерөнхийлсөн байдлаар томъёолох нь буруу байх л даа, гэхдээ ийм сэтгэгдэл төрөх нь төрсөн, буруу зөв эсэхийг нь мэдэхгүй юм.

Анхны удаа Германд очиж үзсэн биш их сонирхолтой л байлаа. Гэхдээ юу юугүй Улаанбаатарлуу яараад байсан болохоор Берлин нүдний өмнө зурайгаад л өнгөрөх шиг болов. Гэвч Улаанбаатар маяг байна шүү…

Ром, герегийн ахсахал ухаантнууд хамаг санаа зоволт, аар саархан нервтэлтээ мартаж зөвхөн өөр дээрээ төвлөрөөд “хэрэгтэй” юм л бодож сэтгэх эутимия гэдэг арга байдаг гэж номолдог байсан юм байна. Уржигдарын урд өдөр хуучны ромын провинц Галлиагаар дайрч өнгөрөх урт замд унтах сэрхийн зааг дээр энэ аргыг гэнэнхэн байдлаар туршиж үзэх санаатай назгайрч байтал хэрэгтэй ч юм уу хэрэггүй ч юм уу сонин юмнууд толгойнд явагдаж өнгөрлөө.

Жишээ нь манай нэг найзад 50 гаран насны наймаачин авгай Эрээнээс УБ орох галт тэрэгний бүхээгт хэдүүлээ архидаж суухдаа “хулхины хорвоо хүүхдүүд минь, хулхидаад бай хулхидаад бай” гэж 25 зууны тэртээх Буддын сургаалийг монгол ганзагачины сэтгэхүй яаж тусгасаныг харуулсан тухай онигоог ойндоо гүлхэх зуураа цонхоор ширтэж байх мөчид адилхан хорин хэдэн зууны настай Ромын эзэнт гүрэн бас л юу ч болоогүй юм шиг дэгжиндүү боловч туйлын романорум хэвээрээ царайлчихсан нүдний өмнө www.eurolines.com хэмээн сүүмэлзэх шиг болох юм.

Тухайн үедээ орон гаран болчихоод, сормуусаа гайхчихсан цавчилж байтал Македонын Александр шар толгойлчихcон, цэнхэр нүдээрээ эзэгнэнхэн төрсөн бичкэн дэлхийгээ дүгнэн урд нэгэн цагт “шинэ хүн” төрхөөрөө Родосоос хорвоог давамгайлж байсан яг л тэр хэвээрээ алхаж ирээд хойд талын суудалд суучих шиг болов. Удалгүй улам толгой эргүүлэх гэсэн юм шиг, зурагтаар хонгор үстэй Элена хэдэн мянган жилд ч гансрахгүй гэмээр инээд ханиадаараа нойлын цаас рекламдахад тэнд байсан эр хүн бүрийн харцанд тэрний төлөө ямар ч замыг туулж, хэдэн ч хотыг шатааж, хичнээн ч хүн алахад бэлэн гал нь яг хэвээрээ! Би өөрөө ч найз нөхдөө умартаж, ах дүүсээ золиослоход бэлэн байснаа нуугаад яахав. Гэхдээ намайг хүннү сүннү өвгөдийн сүнс солиорлоос аварсан болой.

Бага байхад Jaleel White “Kids, don’t do drugs” гэж зурагтаар зүгээрчгүй хэлж байждээ. Юм гэдэг учиртай, учир гэдэг жанцантай, жанцан гэдэг нь зугаатай байх юм даа.

Саяны уикэндээр бүр учиргүй адал явдалтав. Амьдралдаа анхны удаа онгоцноосоо хоцорч үзлээ, болдог л юм байна. Онгоцноосоо хоцорсон тохиолдолд boarding pass шалгадаг гаруудтай асар nice байхад ерөнхийдөө асуудал шийдэгддэг юм байна лээ шүү, хоцорч баривал тэд нарыг л ямарваа нэгэн аргаар найрах хэрэгтэй. Тэгэхгүй бол stand-by царайлж онгоцны буудал дээр хэд хонох магадлал өндөр юм билээ.

Наян юм болж зорьсон газраа очсон биш янзан бүрийн шинэ сэтгэгдлээр дүүрэн буцлаа. Цанаар гулгалаа, харин ч ёстой гого спорт байна билээ, ski resort-тэй ойр амьдардаг хүмүүст хальт атаархах шиг болов, 😀 Асар огцом уулнаас тэнэг хурдтай буух мэдрэмж маяг байх аа, мань мэт нь ч яахав, тэгшхэн шахуу газар тэвдээд хачин юм болж байгаа юм чинь… хэзээ нэгэн цагт сайн гулгаж сурдаг юм бол балай авна аа. Гэснээс, Говь-Алтайд цанын бааз байгуулчих буянтай саятан байдаггүй юм байх даа, тэгвэл гоёдоо л орохгүй юу.

Одоо ч юу юугүй шинэ жил боллоо доо. Миний хувьд энэ шинэ жилээс цоо шинэ амьдрал эхлэх нь… хальт түгшүүртэй ч юм шиг, гэхдээ л шинэ адал явдлыг тэсэн ядан хүлээж байна гээлүү (асар cheesy царайлсан, xaxa). Viva la vie Boheme!

PS: quote of the day (computer geeks rule!):

“There’s no place like 127.0.0.1”