blurry stuff

Шинэ хөгжмийн эрэл хайгуул үргэлжилсээр (сүртэй наасан)… энэ удаад Blur хэмээх Английн нэгэн хамтлагийг хувьдаа “нээв”. Нээв ч гэж дээ, 90-ээд онд Blur жинхэнэ балай авч байхад мань мэт нь учраа мэдэхгүй гүйж байсан болохоор тэдний хөгжим мань мэтдээ л нээлт болох юм даа. Түүнээс биш хүмүүс тэднийг 90-ээд оны хамгийн нөлөөтэй хамтлаг, Бритпопын загалмайлсан эцэг, юун Oasis, Radiohead гэх мэтээр ярьдаг юм билээ. Би л анааш царайлж саяхан олж сонсож байгаа юм байх.

Яг одоо миний hard drive дээр Blur-ын 212 дуу буюу 14 цагийн бичлэг байна (1.09 gigabytes-ын дийлэнхи нь хууль бус download л даа, гэхдээ яадаг юм, :P). Үнэн хэрэгтээ анх тэдний хөгжмийг сонсоход нэг л явж өгөөгүй юм, гэхдээ “Parklife” цомгийнхон “Far out” хэмээх нэгэн далий дууг санамсаргүй олж сонссоны дараа Blur-д харин ч нэг автдаг байна шүү. Хүний хүлээлтээр тоглосон санаанд оромгүй хэмнэл, гоцлол дуучин Damon Albarn-ы цаана л нэг ironic үгс, Graham Coxon-ы солиотой гитар зэрэг үнэндээ л гоё санагдаж байна. Хэрэв поп хөгжимд постмодерн хэмээх ойлголт байдаг бол Blur жинхэнэ постмодерн маягийн хөгжим тоглодог гэж хэлж болох байх: дуу нь хаана эхлээд хэзээ дуусаж байгаа нь тодорхой бус, хэмнэл нь ямар нэгэн дүрэмд захирагддаггүй, дууны үгсийг нь rationalize болоход бэрх гэх мэт… Blur-ын дуучин Damon Albarn virtual band гэж нэрлэгдээд байгаа Gorillaz-ыг үндэслэсний нэг шалтгаан энэ ч байж болох юм – постмодернист судлаачид “автор” гэж хэн бэ гэсэн асуултыг удаа дараалан тавьсан бол гишүүдээ комиксны цаана нууснаараа Gorillaz мөн л энэ асуултыг дэвшүүлж буй мэт (асар бүлтэрсэн, гэхдээ яадаг юм… Damon байсан бол бас л нэг иймэрхүү байдлаар бүлтрэх байсан болов уу гэсэн, :P).

Ямар ч байсан эхний 20 секундыг нь сонсоод дараагийн 2 минут нь яг ямар байхыг хэлж болох түгээмэл дуунуудын дараа Blur гоё л сонсогдож байна. “Blur бол 90-ээд оны Английн залуусыг бүрэн илэрхийлсэн хамтлаг байсан” гэж нэг review-наас уншсан юм байна… “Modern life is rubbish” гэсэн нэртэй цомог гаргасан хамтлаг 90-ээд оны уур амьсгалыг илтгэхгүй гээд ч яах юм билээ.

200 гаран дууг нэгэн зэрэг digest хийхэд хүнд л юм, ялангуяа Blur шиг далий гаруудын дуунуудыг бол… 1994 оны “Parklife” хэмээх цомог нь ерөнхийдөө тэдний Бритпоп үеийг сайн төлөөлж чадах байх шиг. Харин 1999 оны “13” хэмээх цомог нь хамгийн “далий” санагдсан… Гэхдээ тэдний b-sides цомгуудад багтсан дуунуудаас нь илүү гоё юм билээ дээ, жинхэнэ балай авч байна билээ.

Сүүлийн нэг хоёр сар иймэрхүү л юм сонсох шив дээ. Сүүлдээ бүр хоббитож нэг өдөр баахан Blur-ын фэн сайтуудаар тэнүүчилж үзэв. Гаруудын хэлсэн үг энэ тэр нь жинхэнэ татааж байгаа юм чинь… Alex is my favorite:

We were totally convinced of our genius, but are getting less and less so as the years go by.

We’ve always been too friendly, too clever and too good-looking for a lot of people.

Life’s a sauna, and then you have a shower.

I think art is unnecessary and too expensive. I would advise you to stop painting and start gardening or rock climbing, remember to eat lots of greens.”

I only go out once or twice a week now. Monday to Wednesday and Thursday to Sunday.

Гоё шүү!

Continue Reading

Бухимдал

Цаг хартал ажил тарах цаг буюу 18:30 хэдийн болжээ. Яаж автобусанд чихэлдэж явна даа гэж халширсаар Багшийн дээдийн автобусны буудал орвол Солонгосын ерєнхийлєгчийн айлчлалаас болж тєв зам хаачихжээ, баларсан юм. Одоо яах билээ, Сансарын колонк хvртэл алхахаас єєр арга алга, ямар ч машин явуулахгvй байгаа юм чинь. Замын хажуугийн явган хvний замаар явж байтал нэг цагдаа “Хєєе, доошоо буугаад яв. Наагуур чинь явж болохгvй” гэж хашгирч байна. Бvvр уур хvрлээ, Монгол хvн Монголынхоо газар шороо дээгvvр алхаж болохоо байх нь ээ, Солонгос бол хvн, харин Монголчууд хvн биш юм байхдаа… Тэр хvнийг хvндэлж болно, гэхдээ арай ч дээ, єчнєєн хvнийг алхуулж байдаг…

За тэгээд Арслантай гvvрээр зам гарах гэсэн нєгєє хэдэн цагдаа нь барьж идэх нь ээ. “Хаачих гээд байгаа юм, зам гарвал хурдан гvйгээд яв”. Гай л байна, хэн ч байхгvй зам дээгvvр гvйж байдаг гэж бодоод тэгэхээс тэгэх гэсэн юм шиг удаан алхлаа. Цагдаа нар муухай хараастай. Гэлдэрсээр байтал хєл євдчихлєє, ядаж байхад єндєр єсгийтэй гутал ємссєн байдаг. Скай-н хажуугаар єнгєрч явтал гялгар уут хийсч ирээд наалдчихваа, иишшшшш энэ муу гялгар уутыг цэвэрлээд хаячих чадал манайханд байхгvй юм байх даа, єчнєєн олон ажилгvй хүмvvс байхад мєнгийг нь єгєєд цэвэрлvvлэхгvй, бас нєгєє мєнгє нь байхгvй байдаг юм байхдаа….

Чингисийг тойроод бєєн цагдаа, зам гарах гэтэл бас сигналаа тачигнуулсан жолооч нар. Над шиг л бухимдаж яваа байхдаа зайлуул, яаж зам гарнаа. Цагдаа гуай гэрлэн дохиог харахгvй машинуудаа явуулаад байдаг, ядаж байхад 5 сар гарчихаад байхад дулаарахгvй, цас орсон ч байх шиг… даарч байна. Дулаахан бол ч алхах сайхан л даа. За ашгvй нэг автобусны буудлын бараа, манай чиглэлийн микро. Бушуухан гэртээ харих минь, гэтэл нєгєє микро нь хашгираад зогсчихвоо, бухимдахгvй байхын арга алгаа нээрээ. Эсвэл би ийм бухимдуу юм болов уу. Бушуухан гэртээ харих юмсан. Бор гэртээ богд, хар гэртээ хаан гэж… харьж хvvгээ vнсэх минь…

Continue Reading

Блогийн талаар

Бодрол блогтой болсноос хойш нэг жил хагас өнгөрчээ… энэ хугацаанд бид янзан бүрийн сэдвээр л ярилцлаа, олон ч хүнтэй санал бодлоо солилцлоо, сонирхолтой ч байлаа. Гэхдээ сүүлийн үед блог маань нэг л явуургүй болж байгаа юм шиг санагдаад явчихлаа. Энд яг юуны тухай бичих хэрэгтэйг ч мэдэхээ больж байх шиг… Анх эхэлж байхдаа юу толгойд орж ирсний талаар л бичдэг байлаа – уншсан ном, сонссон хөгжим, уулзсан хүмүүс, элдэв сонин хачин зүйлс, өөрт тохиолдсон хөгтэй явдал… Тодорхой фокусгүй хэдий ч учрыг нь олоод л байв. Гэтэл сүүлийн үед бичлэг нэг л эвлэхээ байж байх шиг…

Ер нь аливаа блог ямар нэгэн тогтсон сэдэвтэй байж тууштай оршин тогтнох чадвартай болдог байж болох юм. Сэдэв нь нарийсах тусам тухайн блогийн зорилго илүү ойлгомжтой болох мэт… Эдийн засгийн сэдэвтэй блог байлаа гэж бодоход тэнд юуны талаар бичлэг хийгдэх нь ойлгомжтой, хүмүүс ч орж ирээд юуны талаар уншихаа мэдэж байх жишээтэй. Бүр нарийсаад мөнгөний бодлогын талаар бичдэг блог байлаа гэж бодъё, тэгвэл бүүр ч тодорхой. Тэгэхгүй мань мэт шиг янзан бүрийн сэдвээр оролдоод хоёрын хооронд гурвын дунд юм хийгээд байвал блог гэдэг зүйл нь сүүлдээ утгаа алдах юм шиг байна. Эсвэл блог бичигч нь асар хүчтэй персоналититэй байж янзан бүрээр далийх эрхтэй болдог байх.

Тэгэхээр цаашдаа яах вэ? Энэ янзаараа яваад байх уу эсвэл ямар нэгэн өөрчлөлт хийхийг бодох уу? Энэ талаар юу гэж бодож байна?

Continue Reading

“Чингис хаан”-д амьдрал өрнүүлсэн нь

Нэг мэдсэн чинь дахиад л чемоданаа чирчихсэн хаа нэгэн газрын онгоцны буудал дээр явж байх юм. Нүүдэлчин монголчуудаа гэж… нэг газар тогтож чадахгүй юм даа. Монголчууд гэснээс, хэн нэгэн ухаантан нь Буянт Ухаа нисэх буудлын нэрийг солиод Чингис Хаан болгочихож, өчигдөр л мэдлээ. Хэн хэзээ ийм шийдвэр гаргасан юм бүү мэд. Буудлын энд тэнд Монгол хаадын хөргийг өлгөөд, амьхандаа л гоё болгосон байна билээ… гэхдээ л Чингис Хаан байхдаа яахав, өөр нэр мундсан биш. За, энэ ч яахав… байнга яригдаж байдаг улиг болсон асуудал, гарууд сургамж авдаггүй нь л харамсалтай юм даа.

Гайхалтай нь өчигдөр шөнийн Korean Air компаний УБ-Сөүл чиглэлийн нислэг пиг дүүрэн байв. Хар шөнө хэн л нисэв гэж, айгүй л бол хов хоосон байна даа ухааны юм бодсон биш яасан байхав… харин ч асар эрэлттэй нислэг байдаг байна шүү. Сөүл рүү шөнө 1:20-оос Korean Air нисээд, өглөө 7:45-аас МИАТ нисэх ёстой байсан юм… Кореан Эйр МИАТ-ын хамаг траффикыг булаагаад байгаа гэж сонссоныг хэлэх үү, МИАТ-ын онгоц хэр их хүнтэй байхыг харьцуулж үзмээр санагдаад болдоггүй… Айгүй л бол хоосон шахуу явсан даа. Ядаж байхад манай travel agent-ууд Монголын компаниа дэмжихээ мэдэхгүй, МИАТ-аар нисэхийг ер санал болгохгүй юм. “Кореан Эйр хямд, зүгээр ш дээ” гээд л дайраад байна уу гэхээс биш хөөрхий муу МИАТ-д хүн суулгачихыг бодохгүй шүү. Гэтэл цаад Солонгосууд нь ямар амь нэгтэй билээ.

Иймэрхүү юм бодсон шиг ээ онгоц руугаа орох гэж байтал нэг дүрэмт хувцастай нөхөр намайг пасспортоо шалгуул гэдэг юм даа. Гайхаад л, “энэ олон хүн шалгуулалгүй явж өнгөрөөд байхад заавал миний пасспортыг шалгадаг нь ямар учиртай юм?” гэж асуутал “монголчуудынхаа пасспортыг шалгаж байгаа юм” гэж авдаг байгаа. Гайхсан гэж, нутагтаа байж л дээрэлхүүлчих болтой… Тэр нөхөртэй ч хэрүүл хийгээд нэмэргүй байсан л даа, юм хэлэх гэж оролдтол “Та тэгвэл зорчихоо л больчихгүй юу даа” ухааны юм ярьж байна лээ. Олон юм ярих юм бол айгүй л бол онгоцонд хоцроочих шинжтэй… чимээгүйхэн шиг л шалгуулсан болоод явахыг бодов.

Яг одоо Инчеонд гайхаад сууж байна… Дахиад 3 цаг. Яанаа.

ПС: Онгоцны буудалд нэт хэсэж суух зүгээр юм аа… ойрд блогдох завшаан гарахгүй байсныг ч хэлэх үү. Гэхдээ онгоцны буудал дээр дандаа дээрх байдлаар бухимдсаар байгаад таардаг болохоор ийм үед бичсэн блог ч бас нэг төрлийн л байх юм. Сая блог дээрээ “онгоц” гэсэн хайлт хийгээд үзсэн чинь бас л нэлээн хэдэн бичлэг олдож байна шүү, бичлэг бүр нь ямар нэгэн гомдол мэдүүлчихсэн байх жишээтэй… Travel related stress-аа гаргах шалгарсан арга энэ буюу, 😛

ППС: “Чингис Хаан”-ыг wifi-жуулвал таарна, network-ын нэр юу байх нь ойлгомжтой: temuujin.

Continue Reading

*~Jagie~*

I love you Jagie!

You are my ketchup for my fries, my redbull for my all-nighters, my jelly for my peanut butter sandwiches, my chocolate sprinkles for my vanilla ice cream, my whipped cream on my hot chocolate, my potato in my niislel salad, my ben in my ben & jerry’s (or you can be jerry if you want 😉 )… yes, you get the idea, you are an essential part of my life and you’ve always been and will be my idol! Lately my life without you here has been like a club without music…

Continue Reading