Xүн бүxэнд найз бий. Гэxдээ xүмүүс найзаа буруу таньдаг нь xаруусалтай. Өөрсдийг нь даган баясагч сүүдрийг тэд нөxөрөө гэж боддог. Өөрсдийг нь шулан мөлжигчдийг бас тэд дансандаа бүртгэдэг. Гэтэл үнэн xэрэг дээрээ тэд нар нь xэдэн давxар баг зүүсэн шулаачид байдаг.

Яагаад хүмүүс үүнийг уxаардаггүй юм бол.

Өдөр тутам олон олон сайxан xүн xорвоогийн xаранxүй замруу унаж байна, олон олон бүсгүйчүүд бусармагийн үүрийг өөртөө xадгалаx гэж явна. Тэдний тавиланг өөрчилсөн муу мууxай бүxнийг тэд өмөөрцгөөдөг. Магадгүй тэд өөрсөддөө бол алддаггуй ялгуусан баатрууд. Xарин амьдрал дээр бол тэд замаасаа төөрсөн жааxан xүүxэд. Тэдний буруутан нь тэдний сонгосон найз. Тиймээ, найз.

Та одоо боддоо. Найз гэдэг бол бидний замыг заагч луужин юм. Нөxөрөө зөв таньсан xүн алддаггүй гэдэг. Үнэн болтугай! Адислая…

Сайн байцгаана уу.

Энэ удаа яагаад ч юм алдааны тухай бичмээр санагдаад… хүн болгон алддаг болохоор л тэр. Бидний гаргасан алдаа бүхэн бидний буруу гаргасан шийдлийн үр дүн гэж нэг номноос уншиж байсан маань санагдлаа.

Ер нь хүн ямарч хүнд байдалд орсон эсвэл алдаа гаргасан тохиолдолд бодож л чадвал түүнээс гарах ямар нэгэн арга замыг олдог, мөн түүнээс гарах арга ямарваа нэгэн зам заавал байгаа гэдэгт би итгэдэг. Учир нь хүн бүрт байгалаас заяасан ямар нэгэн давуу тал, авъяас байдаг ш дээ. Харин бид яаж ч бодоод тэр замаа олж чадахгүй байгаа байдал маань аль ч утгаараа бидний мэдлэг, боловсролын хэмжээ дутагдаж байгаагийн шинж.

Хүн ер нь өмнөө тавьсан тодорхой зорилгогүй амьдарна гэдэг ямар ч утга учиргүй зүйл гэдгийг санаж, тэр ч байтугай өөрийн боломжоос хэтэрсэн өндөрт хүрэх зорилго тавьсан ч түүндээ л хүрэхийн төлөө хөдөлмөрлөж сурна. Ингэх нь мэдээж тийм ч амар биш л дээ. Алдаа гаргах, шантарах гээд л проблемүүд зөндөө байх нь тодорхой.

БИ ЯМАР ХҮН БОЛЖ ЧАДАХ ВЭ гэсэн асуултанд хариулж нэг үзвэл зорилгоо тодорхойлоход тань жоохон ч гэсэн тус болох болов уу гэж бодож байна. За good luck шүү!

Том зорилго тавъя гэж бодъё. Жишээ нь хүн бүр ерөнхийлөгч болох хүсэлтэй. Тэгвэл бусад ажлыг нь хэн хийх вэ? Хүн бүрт хүсэл байлаа ч, нэг нь л ерөнхийлөгч болох нь ойлгомжтой. Бусад нь болж чадахгүй ч, түүний төлөө өрсөлдсөнөөр хувь хүнд ч, улс оронд ч ямар ямар нэгэн хохирол учрахгүйгээр барахгүй аль альнийх нь хөгжил дэвшилд эерэг нөлөө үзүүлэх юм шиг санагдаж байна. Та бүхэн энэ тухай мэргэн оюундаа жоохон ч гэсэн тунгааж үзээрэй. Бие засаад юу гэдэг билээ дээ, өөрсдийгөө хөгжүүлэх нь чухал аа гэж…

Сайн байцгаана уу, залуусаа?

Нэлээн удаан блог бичсэнгүй. Баахан ажил хөдөлмөр, дээрээс нь диплом, хичээл гээд нөлөөлөх хүчин зүйлс их байлаа.

Энэ удаагийн блогоо өөрийнхөө нэг өдөр хийсэн болон хийх гэж байгаа ажлаар бичихээр шийдлээ.

Өнөөдөр шөнө 4 цагт найзаас миний ирсэн message-ээр эхэлдэг юм байна. Би шал согтуу байна хаана байгаагаа ч мэдэхгүй байна, чи хаана байна гэсэн үгсээр эхэлдэг юм байна. Ах нойронд дундаа юун тэр согтуу энэ тэр хамаагүй утсаа унтараачихаад үргэлжлүүлээд унтаад өглөө. Тэгсээр өглөө болж сэрүүлэг дугаарах нь тэр, өчигдөр хээр гарч 10 шахам километр алхсан болоод ч тэр үү? Хамаг бие сайн амарч чадаагүй юм шиг санагдаад буцаж унтмаар байдаг. Би байгаль судлалын мэргэжилтэй болохоор хөдөө гадуур их явна, тэгэхээр сайн тамирчнаас дутахгүй биеийн хөгжилтэй байх хэрэгтэй л дээ. Гэхдээ өчигдөр ямар ч бэлтгэлгүй байж байгааад тэмцээнд орсон тамирчин шиг нурчихсан байна. Даанч өглөө хичээлтэй болохоор босохоос өөр аргагүй боллоо.

Босоод юм олж идчихээд шууд сургуулийн зүг алхах нь тэр, манай сургууль гэр 2 хооронд ойрхон болохоор өглөө алхах нь бодол цэгцлээд өдрийн төлөвлөгөөгөө эргэн бодох цаг гаргаж өгдөгөөрөө сайхан байдаг юм. Замдаа юм бодонгоо хип хоп дуу сонсоод надтай хамт ажил сургууль руугаа яваа хүмүүсийг хараад инээдтэй нэгийг нь шоолоод дэгжин охидыг хараад нүдээ хужирлачихаад сургууль руу баярын мишээл дүүрэн явах сайхан байдаг юм. Мэдээж гадаа дулаахан байх үед ш дээ.

Сургууль дээрээ очоод ганц хүндэлдэг багшийнхаа лекцыг сонсоод 1 цагийг хурдан өнгөрөв. Дараагийн цаг бурхан минь надаас долоон доор заадаг жаахан хүүхэн заадаг болохоор суусан болоод л гарав. Хамгийн сүүлийн лекцыг шууд таслав, тэнд сууснаас ажил дээрээ ирээд ажлаа хийсэн нь дээр санагдаад, хэхэхэ том толгой гаргаж байхгүй юу.

Ажил дээрээ ирээд маргааш ямар ч шалтгаанаар юм бүү мэд Магистрын оюутануудад хичээл заах ёстой болохоор тэдэнд зориулаад Presentation бэлтгэх ажилтай, түүнийгээ бэлтгэсээр байгаад бараг өдрийн хоолны цагтай золгов. Гэтэл манай ажлын газрын бүсгүйчүүд нэг мэдсэн чинь бүгдээрээ алга болчихсон байх юм, байгаа нэг нь хоолонд орчихсон гэх нь тэр. Тэгэхээр нь ганцаараа яаж хоол идэх вэ? гэж бодсоор гудамжны эсрэг талд IT park-д оршдог нэг багын найзынхаа ажил дээр очоод хоолонд явах уу? гэж асуудаг баатар болохгүй юу, тэгсэн өөдөөс ажил ярьсаар байгаад хоолны тухай юм яриагүй юм шиг сэтгэгдэл төрүүлдэг байна ш дээ. Тэгэнгүүт өчигдөр Японоос ирсэн найзыгаа хүрээд ир, хамт хоол идье гэтэл тэр маань уриалгахан хүлээн авч хүрч ирээд, хамтаа хоол идлээ. Тэгсэн өнөөдөр орой хэдэн журмын нөхдийг цуглуулж пиво уух санаанд хүрэв. Мөн 1нд Инээдмийн баяраар дажгүй хошин шогийн тоглолт үзэх төлөвлөгөө ч зохиогоод байх шиг. Хоол идэж дуусаад ажлын журмаар гарч нэг хүнтэй уулзчихаад дараа нэг найзтайгаа вэб хийнэ гээд хэлчихсэн юм түүн дээр очино доо гэж бодоод сууж байна. Орой хүртэл сууж хийнэ байх гэж бодож байна. Тэгээд оройдоо гарч найзуудтайгаа уулзаж сууя даа.

Үүнээс хараад байхад би гэдэг хүний хувьд найзууд ямар ч гүн гүнзгий утга учиртай юм бэ дээ? Бүүр 6 настайгаасаа найзалсан болохоор ч тэр үү? Заримдаа гэр бүлийн гишүүд шиг байдаг нь сайхан. Бие биеийнхээ гэрт орохоор аав ээж нь “Миний хүү хүрээд ирэв үү?” гэж өхөөрдөж эрхлүүлэх нь гадны хүн харахад нэг л сонин. Бидэнд энгийн үзэгдэл юм аа.

Монголд их ажилтай байх болсон юм шиг санагдаад байх юм. Бүүр хувийн амьдрал ч гэж байхгүй болтлоо ажилтай байна гээд бодохоор заримдаа уур хүрэх юм. За гэхдээ 6 сараас гайгүй болох байх гэж найдаж байна.

Нээрээ бусад Монголд байгаа хүмүүс над шиг ийм их ажилтай байгаа болов уу? Ялангуяа Бодролын зарим баатрууд ямар байдаг гэж бодохоор сонин санагдаад байх юм.