20-30 насны хооронд цаг дорхноо өнгөрчихдөг гэсэн үнэн бололтой. Энд ямар ч цас мас алга, гадаа +5 хэм, би бас л ажил дээрээ сууж байдаг, хахаха, сонирхолтой шинэ жил болж байна дөө. Зя за, харьсугай, энд 5 цагийн дараа 2005 он. Бүх хүмүүст шинэ жилийн мэнд! Цастай газар байгаа хүмүүс ханиад томуу бүү хүрээсэй. This year’s gonna rock!
Шинэ жил
Damn, already 31st… Дэндүү хурдан байна шуу… энэ янзаараа нэг л мэдэхэд New York-д оччихсон сууж байх юм байна л даа. Өчигдөр гэрээсээ ер гарсангүй, ханиадаа зүгээр болгочих санаатай гэртээ суу уугаад суугаад байсан чинь нэмэр болсонгүй л дээ. Шатчихсан юм боллоо, нэмэргүй гэдгийг нь мэдсэн бол өнөөх парти руу нь явахгүй юу. Ямар болсныг нь асуух гээд гарууд руу ярьсан чинь нэг нь ч утасаа авахгүй байна, бодвол бүгд унтаж байгаа юм байлгүй. Өнөө орой бүгд асар жёлтый-дсон бачка нар явж байх юм байна л даа гэсэн. Мань мэт шиг үлгэр жишээ өглөө 8-д босдог хүн алга аа, нэгэнт эрт боссоных гарч жаал гадуур явах ажил төрлөө амжуулчихад ирээд гого хоол хийхээс. 12 цагт гэртээ ёсолчихоод 10 давхар орох юм шиг байна… рarty till 6 in the morning гэсэн шт. Мань мэт нь болсон хойноо айгүй л бол 6 хүргэнэ л дээ… Маргааш бас 6 хүртэл гэсэн… Хоёр өдөр дараалласан юм болох нь л дээ… Гол нь юу өмсөнө өө гэсэн… Аймар хүйтэн байдаг, асар зузаалаад гарахаар дотор ороод халууцаад бүжиглэж ч болохгүй юм… Нимгэн гарчихаар хаалганаас хамар зухуйлгахад л даарчих юм… Хэцүү наасан. Party энэ тэр гэснээс энэ өвөл Чингисийн 10 давхарын lounge моодонд орж байгаа бололтой. Түрүүн тэнд байж байгаад хальт Медуза орсон чинь хэн ч байхгүй наасан… Үнэн fickle taste-tei ард түмэн шүү, Улаанбаатарчууд, энэ зун Медузагаас илүү эрэлттэй газар байхгүй байсан гэж бодохоор. Muse бүүр дампуурсан гэсэн, Palace-д наян пацаанууд… Гол нь тэр 10 давхарт үнэн сонирхолгүй наасан… тэнд байгаа хүмүүсийн 75 хувь нь таньдаг гарууд байгаа юм чинь, no novelty whatsover. Монгол хэтэрхий жижигхэн юм аа…
Anyway, happy new year to everybody! I love you all (if anyone ever reads my ramblings, that is). 2005 онд балай авна аа гэсэн. Ирэх жил миний хувьд юм юмны эхлэл байх болтугай. Champagne гоё шүү!
Монголд…
Гэртээ ирээд 4 хонож байна… Эхний хэд хоног хөөрч гүйсээр байгаад л таарлаа, өнөөдрөөс л овоо газар бууж байх шиг байна. Наян шалгалт шүүлэг өгч өгч ирсэн биш бодож санах зүйлгүй гэртээ сууж байх ямар гоё юм бэ. Монголд бука байна, цас ороод л… энд тэндгүй л баярлаж доргисон хүмүүс. Дөнгөж дөрвөн сар болоод ирсэн гэж бодоход Улаанбаатар яасан ч их өөрчлөгдөөв… асар олон шинэ байшин барилга, янз янзын шинэ газрууд… Монголын амьдрал дэндүү хурдан болчихжээ…
Улаанбаатарт шинэ жилийн уур амьсгал ороод, шил шилээ дагасан шинэ жилийн партинууд цуварч байна. Манайхан ч угаасаа баярлах дуртай хүмүүс, бүгд л дор дороо яаж ийгээд баярлачих гээд л зүтгээд байх болтой юм аа…
Төр засгийн амьдрал ч гэсэн асар үйл явдлаар дүүрэн байх шиг байна. Эвсэл как всегда хөл толгойгоо олохгүй мунгинаад л… Ху нам гал дээр тос нэмж дунд нь хор найруулаад л… Байнга л ийм юм болж байх юм, хоорондоо учраа олж болдоггүй л юм байхдаа? Сүүлдээ бүүр сонин хэвлэл уншихаас дургүй хүрэх юм… эцсийн эцэст Монгол ганцхан шүү дээ… ухаараачдээ гэж тэдэнд хэлмээр санагдах юм.
Эхний хэдэн хоног нэг иймэрхүү л байх шив дээ… Чингисийн 10 давхарт орой болгоныг өнгөрөөсөн биш гадуур дотуур юу болж байгааг сайн мэдсэнгүй гэсэн, Маргаашнаас жаал дэмий тэнэж, зураг хөрөг авна аа…
PS: Украины Ющенко ялсан байна лээ, гоё шүү!
nothing new
came late to work, boss not talkative, it’s been raining all night… i don’t feel like home.
about the importance of having a god
it’s not like we humans are something out of nature’s order. as normal beasts do, we also have to breed, fight etc. the trouble comes in when that becomes too easy for us. so what to do when there’s nothing to be done? right, have fun, tell a tale, entertain yourself. it happens that the tale of our species is about… fighting and breeding. to do that you need a specific tale, your own one, which is your own, and not of some other dude’s. you call it god, and worship it, live by it and die for it.
finals, etc
why should exams be compulsory? i think i would work much harder if i didn’t have to cram for some arbitrary test… you know, you mull over the difficult passages in “ulysses” for hours just because you feel like it, but when they assign you joyce for homework, you cannot make yourself read a single sentence without squinting in pain… the coerciveness of compulsory assignments takes the fun out of learning, it only creates robotic regurgitators of watered down little packets of information… as a result, we have hordes of “just add water and stir” kind of people, who don’t know any better.
three down, three to go… i should go make my instant coffee.
Түүхийн талаар
Монголчууд бид сонин улс шуу… Ямар ч найдваргүй юм нь дээр хэт оптимист зан гаргадаг мөртлөө зарим тохиолдолд дэндүү пессимист загнах юм. Өөрсдийн түүхэндээ хандаж байгаа байдал нь ч яг ийм.
Манж улсад дарлуулсан түүхээ Монголчууд ярих ямар дуртай гээч? Юм л бол бид Манжид тэгж дарлуулаад, ингэж эзлэгдээд гээд л дайрчихна. Арван жилийн түүхийн хичээл нь боолчлогдож, эзлэгдэж байсан явдлаар дүүрэн. Гэтэл бусад улсууд яадаг билээ? Оросууд гэхэд л хоёр зуун жил Монголын хараат явснаа арван жилийн түүхийн сурах бичигдээ хоёрхон мөр дотор дурьдаад л өнгөрч байх жишээтэй. “Өмнөд зүгээс варвар Монголчууд дайрсан боловч баатарлаг Оросын ард түмэн Куликово поле-гийн байлдаанд тэднийг цөм цохиж, нутаг буцаасан билээ” гээд л хоёр зуун жилийн түүхийг хоромхон зуур алгасчихна. Хятадууд ч мөн адил… Хятадыг эзэлсэн Монголын их хааныг өөрийн хаан болгоод л бичээд байна. Гэтэл бид гадныханд дарлагдаж доромжлуулснаа яриад л байдаг… Манжид дарлуулснаа ярихын оронд дэлхийг атгаж явснаа ярьмаар байх юм…
Түүх хэзээ ч 100% objective байж чадахгүй… түүхийг гуйвуулж болно, түүхийг ашиглаж болно. Харин түүнд ашиглуулчихгүйхэн шиг л явбал болох нь тэр…
about me
blogs are supposed to be private things, diaries that the whole world can see… a place where the private and the public merge in a weird exhibitionist-voyeuristic fashion. so why not write about myself?
my self… where do i begin? you know, i used to know my self, i used to know who i was, i used to be confident… now i am not so sure… i want to be able to write, i want to be able to create, i want to be able to be new… are people different? does one go through the same experiences as everyone else? does this banana taste the same to you? can one be unique? can i write? can i create? can i be new? there are so many questions i have, but no answers… i used to think i had all the answers. now i guess i should be grateful that i at least have questions left.
as one gets older, one becomes more cynical… i’ve lost the cheerful idealism of my youth (why am i talking about my youth? i am only 22… this should be my youth! i am not a 75 year old wasp-y old man – this is not my sentence at all… then again i refuse to erase it because then i will end up editing everything i wrote all over again). you see, i can’t write. i’ve become forgetful, i’ve become unimpressionable, i’ve become lazy. not that i wasn’t lazy before, it’s just now my laziness has become institutionalized like all things, and i pass my days and nights in a lazy haze of unfinished thoughts and unasked questions. it is easy to go through life like this, no pressure at all. you go do what you gotta do, you learn what they tell you to learn, you submit your generic papers, you get your grades curved up… it’s an easy life. there is really no need to rant here like a psychotic bitch. maybe i should really consider counseling, maybe i should have them tell me what i feel, so that i wouldn’t have to sit here by myself at 5 am in the morning, wondering where to go from here… where do i go from here?
you know, at the end of the day everyone is just plain lonely. one is born alone and one dies alone… if i don’t know what the fuck is going on in your head, how can i be there for you? people lead weird lives… mine is not as weird as yours. at least i know that i will always be alone… and you console yourself with sentimental emotions, which do not amount to anything really. now that i’ve thought of it, that is a good starting point: loneliness.
to define myself, i have to relinquish all my worldly associations, i have to pretend i’m utterly alone in this universe. perhaps this is what buddha did when he sat underneath that tree for i forget how many days. alone. aaaah, one can never be alone… i hear my neighbor’s alarm clock go off. shut that thing up, would you? whoever sets their alarm at 5 am? bizarre people in a bizarre world… anyway, back to the alone-ness… loneliness is not a good word for it since it has such a negative connotation for most people… why does society consider being lonely a bad thing? why do most people say that they are afraid of loneliness the most? it would be good to be perfectly alone… no distractions, no obligations, no expectations, no baggage… i’m tired of baggage… i’ve been lugging it all my life. hold on, would that mean that i would have to forget my past? what is my past? many different faces, places, cases, vases, traces, paces… it gets absurd after a while. why remember then? memory is man’s worst enemy. remember reading that borges story about a man, who could remember everything? remember, remember… funny, huh? don’t remember, forget everything. tabula rasa. why am i even writing about myself?
Ющенког хордуулжээ
Украины сөрөг хүчний лидер, Ерөнхийлөгчид нэр дэвшигч Виктор Ющенког их хэмжээний диоксинаар хордуулсан болохыг эмч нар илрүүлсэн байна. Түүний өрсөлдөгч Януковичийг энэ хэрэгт холбоотой байж болзошгүй хэмээн сэжиглэж буй нь Украин дахь улс төрийн байдлыг улам хурцдуулав гэсэн утга бүхий мэдээг сая уншлаа… Аймшигтай юм аа, ерөнхий сайд хүн сонгуульд ялахын төлөө өрсөлдөгчдөө хор өгөөд байхдаа яахавдээ? Украины хажууд манай улс төр хачин ардчилсан, хачин боловсон санагдаж байна шүү…