Монголд Чехийн ерөнхийлөгч айлчлаад сүр юм болж байх шиг байна. Гэхдээ энэ зуны бусад хоёрын хооронд айлчлалуудыг бодвол Вацлав ах бас тэгж байгаад их буянтай эр юм аа. Түүний ачаар Монголын уран зургийн галлерейд Чехийн зураач Франтишек Купкагийн үзэсгэлэн гарч, мань мэт нь уран зураг харж баясаж, дүрдээ итгэв. Бүтээл нь Нью Йоркийн MOMA, Парисын Musee d’Orsay-д байдаг зураачийн үзэсгэлэн манай уран зургийн галлерейд гарна гэдэг том үйл явдал л даа. Кандинский, Малевич нартай нэгэн үед абстракт бүтээл хийж байсан нөхөр гэж бодохоор Купка бас л маяг зураач наасан. Ер нь Чех гаралтай гарууд урлаг соёлын салбарт балай авах юм аа, их гүрний тасархай байсан гэсэн дээ өөр байх нь аргагүй биз.

Түрүүнээс хойш эгч Кундера уншиж бариад л, Чехээр амьсгалаад байсан биш Чех период маань Купкагаар culminate-ладаг байна шүү, :D. Даанч мань нөхрийн тосон будгийн ажлууд ирээгүйд жаахан сэтгэл гонсгор байна (даварсан). Ер нь төрийн айлчлалын үеэр иймэрхүү арга хэмжээ зохиогдож байвал гоё юм байна. Фрадков наадмаар ирэхдээ стадионд гөлийж суухын оронд хэдэн Малевич чирээд ирсэн бол аштай юу.

Купкагийн үзэсгэлэн энэ сарын 30-ныг дуустал галлерейд байх юм гэнэ лээ шүү, үзээрэй!

Сонирхолтой түүхтэй юмаа. Mongoliana-ийг үнэхээр хүндэлж байна. Гэхдээ бас харамсаж байна. Монгол оронд үнэтэй капитал болсон боловсролтой энэ эмэгтэй гадаадад гарч харлаж ажиллах гэж. Хэрвээ энэ бүсгүй Монголдоо ажиллаад эсвэл мастертаа сураад эх орондоо ажилласан бол их зүйл хийх байсан даа. Яг үнэндээ энэ бүсгүй ажил нь болохоо байсандаа бус, амжиргаа болон охиныхоо ирээдүйг бодсондоо гадагшаа гарч мөнгө олох гэж байна. Уг нь бол ямар нэгэн хүн ажлаа сайн хийгээд улс орондоо их зүйл бүтээвэл амьдрал нь дагаад өсдөг нийгмийн эрүүл логик байдаг шүү дээ. Гэтэл энэ үзэгдэл Монголд алга байна. Харамсалтай байна. Энэ бол зөвхөн Mongoliana-ний асуудал биш Монголчуудын эмгэнэл болоод байна. Манай нэг найз залуу МУИС-ын маркетингийн ангийг төгсөөд төсвийн байгууллагад ажиллаж байгаад Япон луу хараар ажил хийхээр явсан. Уг нь тэр ажилдаа ч сайн, сайхан ч мэргэжил эзэмшсэн залуу байсан. Гэтэл тэр өнөөдөр Японы боловсролгүй хамгийн муу хүмүүстэй мөр зэрэгцэн хар ажил хийж байна. Мэдээж тэд бидний хэдхэн Монголчуудыг бас жаахан дарладаг гэсэн. Бас нэг найз маань МУБИС-ын багшийн ангийг төгсөөд дараа нь магистр төгсөөд Монголдоо ерөнхий боловсролын сургуульд багшилж байгаад өнгөрсөн жил Солонгос хар ажил хийхээр явчихлаа. Бас амжиргааны асуудалаар явсан хэрэг. Тэр маань бүр ШУ-ны магистр хүн шүү дээ. Энэ мэтчилэн Монголын хичнээн олон боловсролтой, эрэмгий залуус харийн оронд очиж хар ажил хийж, боол болж, зориг мохож байгаа болоо. Энэ бол зөвхөн Mongoliana бид хоёрын бус Монголын нийгмийн эмгэнэл… Ийм нийгмийг цогцлосон хүмүүст гомдож байна.

Барилгын салбарын тусгай зөвшөөрөлтэй аж ахуйн нэгж, компаниудыг аттестачлалд хамруулахаар шалгалтаар ажилладаг юм байна. Энэ хугацаанд 2 зүйлийг ажиглалаа. Нэгдүгээрт, төрийн хүнд суртал, дарамтаас хүмүүс залхаад, одоо эвлэрч, зарим нэг нь дасан зохицчихсон байна.

Хоёрдугаарт, “шалгалт” гэдэг үгний утга учрыг үндсээр нь өөрчилмөөр санагдлаа. Хүмүүс шалгалт гэхээр энэ нөхөр одоо манай компаний болохгүй, бүтэхгүй байгаа зүйлийг элрүүлээд, тэгээд болохгүй зүйл байвал бидний үйл ажиллагааг цааш явуулахгүй “хар тамга” дарна гэж ойлгож байх шиг байна. Ер нь бол манай шалгалтаар явж байгаа хүмүүс шалгалтын утга учрыг мөн дээрхтэй адил ойлгож байна. Үнэндээ бол үгүй юм. Ажил хийх, бүтээх сэтгэл дүүрэн урам зоригтой яваа хүнийг жаахан зүйлээс болоод дэгээдэж унагах, хар тамга дарах нь харамсалтай юм. Эцсийн дүнд Монгол хөгжих ёстой шүү дээ. Тийм болохоор шалгалт гэдэг нь тухайн байгууллагын болохгүй, бүтэхгүй байгаа зүйлыг хамтарч шийдвэрлэх гарц, тэдэнд зөвлөлгөө, туслалцаа үзүүлэх, тэгээд хамтдаа хөгжих, хамтдаа урагшаа явахыг хэлнэ гэж тодорхойлмоор санагдлаа.

Улаанбаатарт өчигдөр цас оров (одоо ч орж л байх шиг байна дөө). Намар гарах гээд байна уу, өвөл болоод байна уу… яанаа, толгой эргэчихлээ гэсэн, 😛

Нэг орос товарищ Монголоор аялжээ: Лебедев. Юмористый парень…

Манай гэр Хан-Уул дүүргийн нутаг дэвсгэрт байрладаг нь сарын өмнө л асар том давуу тал байлаа. Агаар сайтай, утаа униаргүй, чимээ багатай, мөн Нарны замтай ойрхон тул хотын хаа ч хүрэхэд хялбар гэх мэт. Гэтэл Энхтайвны гүүр засварт орсноор манайх шууд хог дээр гардаг байна шт. Хуучин Төв шуудан руу 5 минутын дотор хүрдэг байсан бол одоо замд бүтэн цаг зарцуулдаг болов. Замын Цагдаагийн өмнөх уулзвар гэхээр л дотор арзайгаад, гэрээсээ гармааргүй санагдаж энэ тэр… Гэхдээ яахав ээ, хүн юм бүхэн дасдаг юм хойно, нэг л мэдэхэд өнөөх нэг цагийн түгжрэлдээ дасчихсан байх юм. Яг цагаа тулахаар нэг цаг замд гацах зуур янзан бүрийн юм хийж болдог юм байна:

1. Хамгийн прагматикаас нь эхэлье… өглөө гэртээ цай уух шаардлагагүй болсон. Ойр зуурын идэж уух зүйлээ аваад л зам зуураа иднэ, ууна… Цагийг бол навс хэмнэж байгаа юм чинь. Цайгаа ууж дуусчихаад нүүр амаа янзална, будаж шунхадна. Тасалгааны хиймэл гэрэлд бус шууд байгалийн гэрэлд будаж байгаа болохоор хамаагүй мэдрэмжтэйгээр будна. Өнөөх машины цуваа нэг юм хөдөлж гийгүүлэхэд замын нүх таарч новшрохгүй бол шүү дээ. Ямар ч байсан цаг хэмнэж л байгаа юм.

2. Ном, сонин унших боломжтой болсон. Ялангуяа зам зуураа сонин гарчиглах их зүгээр юм билээ. Тэнд ч ийм дайн болж байна, энд ч ийм асуудал үүссэн гэсэн утгатай нийтлэл уншсаны дараа замын түгжрэл маань юу ч биш санагдаж, шууд тайвширч энэ тэр…

3. Утсаар ярих… Энхтайвны гүүр хаагдсанаас хойш найз нөхөдтэйгээ хамаагүй дотно болоод байгаа. Аргагүй шт, найзуудтайгаа утсаар ч ярьж амждаггүй байсан хүн чинь өдөрт бүтэн хоёр цаг утсаар ярих завтай болчихож байгаа юм чинь… Хувийн амьдрал эрс сайжирсан.

4. Хүмүүстэй танилцах… Замд асар удаж байгаа юм чинь адилхан түгжрэлд орчихоод байгаа бусад жолооч нартай танилцах боломжтой болж байгаа юм. Нэг гэм нь манай Хан-Уул дүүрэгт царайлаг залуус маш ховор юм шиг байна лээ. Хажууд боломжийн залуу зогсож таарсан тохиолдол нэг ч гараагүй… гэхдээ Энхтайвны гүүр ашиглалтанд ортол дахиад бүтэн хоёр сар шахуу байгаа л даа… найдвар тасрахгүй л байна, :D.

5. Бясалгал хийх… энэ янзаараа юун Далай лам, ариусаад балай авах нь ээ. Үе үе нэг гар тэнэгтэж сигналдаж, хариуд нь би учиргүй уурладгийг эс тооцвол би ч гэгээрлийн замд яваа л даа.

гэх мэтчилэн цааш нь яриад байвал зөндөө л юм байна дөө…. зарим нэг нь арай too private юм. Ямар ч байсан өөртөө цаг гаргах завшаан олгож буй Энхтайвны гүүрийг засварлахаар шийдвэрлэсэн УБ хотын захиргаа, засгийн газартаа баярлалаа. Та наргүйгээр би яанаа?

Саяхан газар тариалангийн бизнес эрхэлдэг нэг нөхөртэй жаал ярьж суулаа. Мань хүн энэ жил төмс тарьж байгаа юм байх аа. Үрийн төмсөө хаанаас авч байгаа вэ гэж асуусан чинь Хятад төмс гэж байна. Монгол үрийн төмс асар ховордсон бололтой, бараг л байдаггүй юм байх. Дээр үед шинэ ургацын төмс гээд л жинхэнэ тансаг амттай төмс гардаг байж билээ… тэр ч одоо үлгэр болж дээ. Манайхан тэр сортоо хадгалж чадаагүй юм аа даа. Тэгэхээр Монгол төмс гэж дэлгүүрт кг-ын 600 гаруй төгрөгөөр зараад байгаа төмс бүгд Хятад сорт болж таарч байгаа юм. Хятадаас үрийн төмс авахдаа гарууд хямдыг нь бодоод муу төмс л авдаг байж таарна. Даанч амт нь нэг л явахгүй байсан юм… хайран юм. Болдогсон бол нэг мөсөн Польшоос ч юм уу сайн сортын үрийн төмс оруулж ирээд тарих хэрэгтэй юм шиг санагдаж байна… фермер болдог юм уу гэсэн, 😀

Төмс гэснээс, дээр үед манайд ранетка ургуулаад байдаг байсан… тэр бас яаваа?